یدک کش در اصفهان
یدک کش در اصفهان نقش مهمی در افزایش سطح درآمد کشاورزان و به ویژه دولت داشت. اگر مالک زمین، مالک قنات نبود، می‌توانست با پرداخت هزینه از آب استفاده کند. میزان مالیات زمین در دوره‌هایی که بارندگی کاهش می‌یافت، سطح آب پایین می‌رفت و قنات‌ها کمتر یا حتی موقتاً خشک می‌شدند، کاهش می‌یافت. در مستعمرات آسیایی امپراتوری هخامنشی، سدها و قنات‌ها دو عامل مهم کشاورزی بودند و سدها، که نوع اول سدها هستند، به جز در حوضه‌های رودخانه‌ای کوچک، توسط دولت ساخته و متعلق به آن بودند. احتمالاً در دوره‌ای که ما در مورد ساخت قنات‌ها و سدهای محلی بحث می‌کنیم، برخی کمک‌ها نیز به یدک کش در اصفهان کشاورزان ارائه می‌شد. در تمام کشورها، کارهای عام‌المنفعه برای افزایش پتانسیل تولید انجام می‌شد. حفر قنات‌های زیرزمینی که برای ایران و برخی مناطق کم‌آب اهمیت حیاتی داشت، در دوره هخامنشیان به پایان رسید. باید پذیرفت که در آن زمان در امپراتوری هخامنشی، مردم باتلاق‌ها را زهکشی می‌کردند، زیرا یونانیان نیز همزمان به این کار مشغول بودند. کشاورزی توسعه یافت و به دلیل جنگ‌ها، بیگانگان گیاهان مفید را در ایران شناختند و آنها را در کشورهای خود کاشتند. اولین مورد، صنوبر بود که به وفور در دره‌های ماد رشد می‌کرد و علوفه‌ای عالی برای اسب‌ها محسوب می‌شد. جنگ‌های مادها آن را به یونان آورد، جایی که برای تغذیه سواره نظام ایران استفاده می‌شد و مردم آن کشور شروع به پرورش آن کردند. در نتیجه همین جنگ‌ها، خروس، کبوتر و طاووس که بومی آسیا بودند، به اروپا نیز آورده شدند. [196]کوروش در دوران سلطنت خود، سیاست یدک کش در اصفهان اقتصادی و اجتماعی خردمندانه‌ای را دنبال کرد که محتوای آن کم و بیش بر اساس خواسته‌های کشورهای تابعه بود. او تمام زمین‌های زراعی را به دقت بررسی و در اختیار فقرا قرار داد. حفر کانال‌های زیرزمینی یکی دیگر از اقدامات مهم او و جانشینانش بود.